Τα Βλεφαρίσματα σας παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην γειτονιά μας, την "Ωραία" Ελένη με το αηφανές μυαλό.... σχετικά με την ιστορία και τον πολιτισμό της γλώσσας. Η νέα εκδότρια της παρέας μας που θα σας φωτίσει με την γλώσσα της.... Αν θέλετε να την δείτε από κοντά κάντε κλικ εδώ ή και παραπάνω! Αλλά μην μείνετε εκεί.... συνεχίστε να διαβάσετε το υπόλοιπο άρθρο, καθώς είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο!. Υπογραφή πανόπτη!
Εδώ και χρόνια υποστηρίζεται η λανθασμένη άποψη πως τα αρχαία ελληνικά δεν έχουν καμμία σχέση με την γλώσσα που μιλάμε σήμερα, πως είναι μία «νεκρή» γλώσσα. Κάτι τέτοιο, όμως, αποδεδειγμένα δεν ισχύει, καθώς κάθε φορά που λέμε "τηλέφωνο" χρησιμοποιούμε την λέξη "τηλοῦ" που σημαίνει "μακριά", ενώ κάθε φορά που λέμε "παραλία" και "αλάτι" χρησιμοποιούμε την λέξη "ἁλς" που σημαίνει "θάλασσα"...
Η απομάκρυνσή μας από την εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής είναι και ο βασικός λόγος που : α) επικρατεί σύγχυση σχετικά με την σωστή ορθογραφία των λέξεων και που β) διαρκώς αυξάνονται τα περιστατικά παιδιών με δυσλεξία, καθώς οι μαθητές χάνουν την επαφή με την αρχική ετυμολογική ρίζα των λέξεων.
Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών δεν είναι παρά η διδασκαλία της γλώσσας μας στην πιο τέλεια μορφή της. Γνωρίζοντας αρχαία ελληνικά είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα και την γλώσσα που ομιλούμε σήμερα, η οποία αποτελεί την φυσική της συνέχεια. Η ελληνική γλώσσα είναι μία, μόνη και ενιαία, με συνεχή εξέλιξη.
Όπως όλα τα σπουδαία, έτσι και η γλώσσα μας πολεμάται. Έχουν γίνει δυστυχώς επανειλημμένες προσπάθειες βεβηλώσεώς της μέσω της απλουστεύσεώς της. Πώς είναι δυνατόν όμως να «απλουστεύσεις» μία γλώσσα η οποία είναι τόσο σοφή ώστε να είναι ταυτόχρονα μαθηματικά και μουσική; Πώς να τολμήσεις να καταστρέψεις την μαγεία της; Όταν οι Ρωμαίοι άκουσαν τις ομιλίες των αρχαίων Ελλήνων ρητόρων είπαν πως «ἐλάλουν ὡς ἀηδόνες»… έχουμε το προνόμιο να μας έχει δοθεί μια γλώσσα με μουσικότητα, αρμονία και ποικιλία, μια γλώσσα που απετέλεσε την βάση για να δημιουργηθούν οι ευρωπαϊκές διάλεκτοι… ποιοί και πώς θα τολμήσουν να «απλοποιήσουν» αυτήν την σοφία…; Γιατί είναι άλλο η εξέλιξη, που είναι λογικό επακόλουθο της παρόδου του χρόνου και άλλο η αναίτια βεβήλωση.
Για παράδειγμα, η λέξη «κολώνα» προέρχεται εκ της αρχαιοελληνικής «κολώνη» , που σημαίνει «λόφος» (ενώ η ελληνική λέξη για την κολώνα είναι κίονας < κίων). Βλέποντας οι αλλοεθνείς πως για κάτι υψηλό χρησιμοποιούμε αυτήν την λέξη, ονόμασαν τους κίονές τους «colona». Φανταστείτε όμως να περάσουμε στο στάδιο, όπως προτείνει ο κύριος Μπαμπινιώτης, να γράφουμε την «κολώνα» -> «κολόνα»! Θα πρέπει τότε και το «Κολονάκι» και ο «Κολονός» να γράφονται έτσι! Και να χαθεί κάθε μέτρο, αρμονία, κανόνας που διέπει την γλώσσα μας. Και επειδή όλα έχουν ένα τίμημα, μαζί με αυτά να χαθεί το μέτρο , η αρμονία και οι κανόνες και στην ομιλία μας αλλά και στην ελληνική ψυχή μας…
Δυστυχώς το φαινόμενο έχει ήδη αρχίσει να εμφανίζεται απειλητικότατο στις βάσεις της εκμάθησης της γλώσσας, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου (κάντε ένα κλικ!). Οι μικροί μαθητές μαθαίνουν (ή μάλλον ξεμαθαίνουν) να γράφουν , για παράδειγμα, τις λέξεις «γαρύφαλλο» και «ποτιστήρι» ως «γαρίφαλο» και «ποτηστίρι» ! Την στιγμή που το «γαρύφαλλο» προέρχεται από την λέξη «καρυόφυλλον», άρα το επόμενο βήμα θα είναι να γράφουμε και το «φύλλο» με ένα «λ»… ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ όμως που το «φύλλο» γράφεται με 2 «λ», όπως ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ που το «ποτιστήρι» γράφεται με «ι»! Στην αρχαία ελληνική (αλλά και στην νέα ελληνική) γλώσσα, ακόμα και ένας διαφορετικός τόνος αλλάζει εντελώς το νόημα της λέξεως.
Η απομάκρυνσή μας από την εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής είναι και ο βασικός λόγος που : α) επικρατεί σύγχυση σχετικά με την σωστή ορθογραφία των λέξεων και που β) διαρκώς αυξάνονται τα περιστατικά παιδιών με δυσλεξία, καθώς οι μαθητές χάνουν την επαφή με την αρχική ετυμολογική ρίζα των λέξεων.
Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών δεν είναι παρά η διδασκαλία της γλώσσας μας στην πιο τέλεια μορφή της. Γνωρίζοντας αρχαία ελληνικά είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα και την γλώσσα που ομιλούμε σήμερα, η οποία αποτελεί την φυσική της συνέχεια. Η ελληνική γλώσσα είναι μία, μόνη και ενιαία, με συνεχή εξέλιξη.
Όπως όλα τα σπουδαία, έτσι και η γλώσσα μας πολεμάται. Έχουν γίνει δυστυχώς επανειλημμένες προσπάθειες βεβηλώσεώς της μέσω της απλουστεύσεώς της. Πώς είναι δυνατόν όμως να «απλουστεύσεις» μία γλώσσα η οποία είναι τόσο σοφή ώστε να είναι ταυτόχρονα μαθηματικά και μουσική; Πώς να τολμήσεις να καταστρέψεις την μαγεία της; Όταν οι Ρωμαίοι άκουσαν τις ομιλίες των αρχαίων Ελλήνων ρητόρων είπαν πως «ἐλάλουν ὡς ἀηδόνες»… έχουμε το προνόμιο να μας έχει δοθεί μια γλώσσα με μουσικότητα, αρμονία και ποικιλία, μια γλώσσα που απετέλεσε την βάση για να δημιουργηθούν οι ευρωπαϊκές διάλεκτοι… ποιοί και πώς θα τολμήσουν να «απλοποιήσουν» αυτήν την σοφία…; Γιατί είναι άλλο η εξέλιξη, που είναι λογικό επακόλουθο της παρόδου του χρόνου και άλλο η αναίτια βεβήλωση.
Για παράδειγμα, η λέξη «κολώνα» προέρχεται εκ της αρχαιοελληνικής «κολώνη» , που σημαίνει «λόφος» (ενώ η ελληνική λέξη για την κολώνα είναι κίονας < κίων). Βλέποντας οι αλλοεθνείς πως για κάτι υψηλό χρησιμοποιούμε αυτήν την λέξη, ονόμασαν τους κίονές τους «colona». Φανταστείτε όμως να περάσουμε στο στάδιο, όπως προτείνει ο κύριος Μπαμπινιώτης, να γράφουμε την «κολώνα» -> «κολόνα»! Θα πρέπει τότε και το «Κολονάκι» και ο «Κολονός» να γράφονται έτσι! Και να χαθεί κάθε μέτρο, αρμονία, κανόνας που διέπει την γλώσσα μας. Και επειδή όλα έχουν ένα τίμημα, μαζί με αυτά να χαθεί το μέτρο , η αρμονία και οι κανόνες και στην ομιλία μας αλλά και στην ελληνική ψυχή μας…
Δυστυχώς το φαινόμενο έχει ήδη αρχίσει να εμφανίζεται απειλητικότατο στις βάσεις της εκμάθησης της γλώσσας, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου (κάντε ένα κλικ!). Οι μικροί μαθητές μαθαίνουν (ή μάλλον ξεμαθαίνουν) να γράφουν , για παράδειγμα, τις λέξεις «γαρύφαλλο» και «ποτιστήρι» ως «γαρίφαλο» και «ποτηστίρι» ! Την στιγμή που το «γαρύφαλλο» προέρχεται από την λέξη «καρυόφυλλον», άρα το επόμενο βήμα θα είναι να γράφουμε και το «φύλλο» με ένα «λ»… ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ όμως που το «φύλλο» γράφεται με 2 «λ», όπως ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ που το «ποτιστήρι» γράφεται με «ι»! Στην αρχαία ελληνική (αλλά και στην νέα ελληνική) γλώσσα, ακόμα και ένας διαφορετικός τόνος αλλάζει εντελώς το νόημα της λέξεως.
Ακόμα όμως και να θέλουμε να «απλοποιήσουμε» τις λέξεις, θα πρέπει μετά από μια τέτοια κίνηση να γράφουμε επίσης «φυλοβόλο», «διακομηστής», «εξύβρηση» κ.ο.κ. Είναι έτοιμα τα παιδιά μας να αποδεχθούν αυτό το χάος μες στην διανόησή τους; Είναι έτοιμα άλλα να διαβάζουν στα εξωσχολικά βιβλία και άλλα στα σχολικά βιβλία; Και διερωτώμεθα ακόμα γιατί αυξήθηκαν σε ανησυχητικό βαθμό τα κρούσματα μαθησιακών διαταραχών και ιδιαιτέρως της δυσλεξίας… γιατί άραγε;
Σύμφωνα με έναν μύθο της ελληνικής Μυθολογίας, ο Τηρεύς απέκοψε την γλώσσα της Φιλομήλας για να μην μαρτυρήσει μια βέβηλη πράξη του. Σε μια αρχαία ελληνική επιγραφή διασώζεται ο μοναδικός καημός της… «Γλῶσσαν ἐμήν ἐθέρισε και ἔσβεσεν Ἑλλάδα φωνήν»… δεν θρηνεί που της έκοψαν την γλώσσα αλλά για το ότι δεν θα μπορέσει να ξαναμιλήσει ελληνικά!
Αν όλοι μας εκτιμούσαμε έστω στο ελάχιστο την σημαντικότητα της γλώσσας μας, θα είχαμε στα χέρια μας το πιο ισχυρό, διαχρονικό, πολύτιμο όπλο… που μας καθιστά πιο έξυπνους, πιο υγιείς πνευματικά, πιο ισορροπημένους.
Οφείλουμε όλοι μας ως Έλληνες να σεβόμαστε, να προστατεύουμε και να διατηρούμε την ελληνική γλώσσα, την σημαντικότερη γλώσσα του κόσμου (που αποδεδειγμένα είναι η ίδια από τις επιγραφές της Γραμμικής Β’ ακόμη), και , κυρίως, να μην την προσβάλλουμε.
Σύμφωνα με έναν μύθο της ελληνικής Μυθολογίας, ο Τηρεύς απέκοψε την γλώσσα της Φιλομήλας για να μην μαρτυρήσει μια βέβηλη πράξη του. Σε μια αρχαία ελληνική επιγραφή διασώζεται ο μοναδικός καημός της… «Γλῶσσαν ἐμήν ἐθέρισε και ἔσβεσεν Ἑλλάδα φωνήν»… δεν θρηνεί που της έκοψαν την γλώσσα αλλά για το ότι δεν θα μπορέσει να ξαναμιλήσει ελληνικά!
Αν όλοι μας εκτιμούσαμε έστω στο ελάχιστο την σημαντικότητα της γλώσσας μας, θα είχαμε στα χέρια μας το πιο ισχυρό, διαχρονικό, πολύτιμο όπλο… που μας καθιστά πιο έξυπνους, πιο υγιείς πνευματικά, πιο ισορροπημένους.
Οφείλουμε όλοι μας ως Έλληνες να σεβόμαστε, να προστατεύουμε και να διατηρούμε την ελληνική γλώσσα, την σημαντικότερη γλώσσα του κόσμου (που αποδεδειγμένα είναι η ίδια από τις επιγραφές της Γραμμικής Β’ ακόμη), και , κυρίως, να μην την προσβάλλουμε.
Είναι χαμένη η μέρα που δεν γέλασες
Συντάκτης: Ελένη - Ωρείθυια Κουλιζάκη
Δημοσίευση σχολίου
Μας βλεφάρατε; Πείτε μας την άποψή σας...